کتاب نظریه ی مدرنیته در معماری ایران نوشته ی سعید حقیر و حامد کامل نیا توسط انتشارات فکرنو به چاپ رسیده است.
پیشگفتار
امروز که این پیشگفتار را می‌نویسم از انتشار کتاب اولم۱ به زبان فارسی با عنوان «نظریه مدرنیته در معماری» حدوداً چهار سال می‌گذرد. کتابی که در زمان کوتاهی به چاپ چهارم رسید و تقریباً تمام جوایز کتاب‌های حوزه تخصصی (از جمله جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران و جایزه کتاب دکتر منوچهر مزینی) را از آن خود کرد. این استقبال چنان مرا به وجد آورد که بلافاصله از زمان اتمام چاپ اول، اقدام به تدوین کتاب حاضر نمودم.
در کتاب اول سعی به معرفی دنیای امروز غرب کردم. دنیایی که با مدرنیته و تمام خصلت‌های نیک و بدش آن را در اندیشه، اجتماع و هنر و معماری معرفی کردم. لیکن چنین به نظر می‌رسد که غرب و فرهنگ عظیم آن همواره دل‌مشغولی و نگرانی انسان شرقی را به صورت عام و انسان ایرانی را به صورت خاص به همراه داشته است. جامعه ایرانی تا همین یکصد و پنجاه سال پیش جامعه‌ای سنتی و آرام بود. در واقع این نگرانی و دل‌مشغولی به واسطه اختلاط مدرنیته غرب و سنت ایرانی است که حاصل شده و تجربه نشان داده است در جوامع سنتی این اختلاط‌ها همواره با موضوع «بحران هویت» همراه بوده است.
